Het is super fijn om in een dennenbos te zijn

Een tijdje terug was ik weer een dag wandelen in Kroondomein Het Loo. Dit is het omheinde bos achter paleis het Loo. Ik vind het daar zo fijn. Het staat er vol met hoge dennenbomen en die ruiken heerlijk zoetig. Het is heel prettig om op het lichtgroene en zachte pad te lopen, gemaakt door de naalden die op de grond liggen. Het licht, wat ze op de een of andere manier uitstralen als je tussen de dennen loopt, is bijzonder. Ik weet niet eens precies waar dit em in zit. Maar ik word er heel erg blij van. Die dennenbomen hebben een magische uitstraling. Ik word daar in en in gelukkig van als ik daar kan lopen. En laatst mocht ik dus weer.

Eenmaal door het poortje (in dit geval naast de ingang bij de Stallen) lijkt het alsof ik op een andere plek bent. Er daalt een enorme rust op me neer. Ik zag in het eerstvolgende pad weer mijn favoriete hoge dennenbomen. Maar wat viel me op: ze hadden een vreemde stam, een beetje open gebarsten. Hmm raar, zou die ziek zijn? Iets verderop zag ik weer van die gekke stammen. Ik keek op de grond en zag toen ineens korte naalden. OMG, dit was een spar. Maar niet van de sparren met gelaagde takken, zoals ik ze vooral ken. Die van de kerstboom zeg maar. Nee, dit was een heel hoge spar, die al zijn onderste takken kwijt was. En precies leek op een dennenboom. Tja, dan lijken ze zo hoog heel veel op elkaar.

Is dit nu een spar?

Tot ik nog veel beter kijk. Er liggen niet alleen andere naalden. Deze boom heeft echt een heel andere stam. Veel lichtbruiner van kleur, met wat meer sporen die in de lengte lopen. Een den heeft plakjes schubben die donkerbruin en grijzig van kleur zijn. Langzaam vallen steeds meer kwartjes. Nu snap ik mijn gevoel dat ze zoveel licht uitstralen. De stam van een spar is echt lichter van kleur. Een zacht soort van licht(er) bruin. Ik kan me zelfs voorstellen dat een pad vol met naalden van een spar voller lijkt dan een pad vol met naalden van een den. Vandaar dat waarschijnlijk het magisch groene pad me eerder zo opviel.

En ik ontdek iets verderop nog een interessant verschil. Op de grond liggen geen dennenappels, maar langere versies dennenappels met andere zaden die duidelijk zichtbaar zijn. De spar heeft een andere zaadkegel dan de den. Ik ben nieuwsgierig en besluit meteen even te googlen hoe een sparrenappel heet. En wat denk je: we noemen ze beiden dennenappel. Huh. Hoezo, waarom? Geen idee. De ene kegel staat rechtop, de andere kegel hangt. De zaden zien er anders uit en verspreiden zich anders. Bizar dat als je een spar bent, jouw zaadkegel gewoon dennenappel genoemd wordt. Dat je rond kerst gewoon kerstboom genoemd wordt. Wanneer mag je je eigen naam dragen? Dan krijg je vanzelf een identiteitsprobleem.

Sorry aan de spar

Vanaf vandaag ken ik het verschil tussen hoge dennen en hoge sparren. Ik ben verbaasd en ook wel een beetje in shock dat ik nu pas het verschil tussen een hoge den en een hoge spar ontdek. Ik heb al die tijd die sparren dennen genoemd en voel bijna de neiging om sorry te zeggen tegen de sparren. Hoe kan een mens zich vergissen. Het werd een dag met een mooi en spontaan lesje biologie.

Ben jij een ‘den’ of een ‘spar’?

Ik moet ineens denken aan hoogsensitief zijn. Wij, hoogsensitieve personen worden vaak ook niet gezien in wie we zijn. Stel je niet aan. Gewoon even doorzetten. Ja, dat kan een ‘dennenboom’ misschien. Maar een ‘spar’ zit toch echt anders in elkaar. We doen dingen anders. We zien dingen anders. Ons gestel is anders. Wij hebben onze eigen uniekheid. Dat zie je pas als je bereid bent om verder te kijken. Dat is zo anders dan bij een ‘dennenboom’. Die gaat een ‘spar’ niet snappen.

Blijf jezelf!

Misschien ziet iedereen je vooralsnog als een den (net als ik aan het begin van het bos zag), maar weet dat je toch echt een spar bent. Weet dat het belangrijk is om een ‘spar’ te blijven. Dat het belangrijk is om trouw aan jezelf te blijven.

Op den duur gaan ze je echt wel zien als een spar. Gaan ze je echt wel jouw unieke zelf zien. Probeer geen den te worden. Dat kost je alleen maar energie. Blijf zoveel mogelijk bij jezelf. Blijf een spar, want daar zit je kracht!

Wil je hulp om een ‘spar’ te zijn?

Het is niet moeilijk om een spar te zijn. Tenminste als je weet hoe je dat kunt doen en als je weet wie je bent. En dat gaat nog makkelijker als je vaker in de natuur bent. Door bijvoorbeeld steeds meer natuur in je dagelijkse leven toe te voegen. Maar ook door uitstapjes te maken naar natuur iets verder weg. Misschien zie ik je een keer in het Kroondomein Het Loo.

Mocht je wat hulp willen, bij het jezelf leren kennen, stuur me even een berichtje. Dan ‘sparren’ we even en kijk ik met je mee wat jij kunt doen om bij jezelf te blijven. Je bent van harte welkom.

PS. Je kunt natuurlijk ook hier het e-book ‘Voor meer rustmomenten samen met de natuur’ aanvragen.