Nieuwe ontwikkelingen met mijn bril afzetten
Inmiddels zijn we maanden verder en heb ik een aantal experimenten gedaan en uitgeprobeerd zonder bril. Meestal was het makkelijker dan ik van tevoren dacht. Soms stelde het me confronterende vragen. Wie ben ik met een vaag zicht? Kan ik nog genieten van natuur?
Maar wat vooral blijkt: het werkt. Het werkt echt! Het helpt al als je elke dag je bril een uur afzet. Of langer. Het helpt nog een beetje meer als je ook nog palmeert, zwaait en beweegt. Het is zo bizar, zo wonderlijk en zo geweldig. Ik zie met mijn scherpe bril ineens de tijden bij de tramhalte scherp. Maar ook met mijn oude bril zie ik die zelfde tramtijden al wat scherper. Laatst zag ik in het donker scherp. Ik ben al heel lang nachtblind, maar nu zag ik hoe mooi het licht in het donker is.
Het werkt. Het werkt steeds weer, het werkt steeds meer. Daar kan ik heel gelukkig van worden en bij vlagen ineens ook emotioneel. Vooral omdat ik weet dat mijn oogspieren rustiger aan kunnen doen en bij kunnen komen. Dat ze langzaam weer ontdekken wat hun natuurlijke staat van zien is. (En eh ja, Dit wordt een wat langer blog, maar er zijn teveel super gave ervaringen zonder bril die ik met jullie wil delen.)
Augustus Update
- Cherry tomaatjes zijn toch echt behoorlijk rond. Heb ik op een bordje wat boterhammen liggen en wat losse cherry tomaatjes. Let je even niet op, rollen ze er vliegensvlug van af. Hou ik het bord net te scheef. Tja, dat zie ik niet zonder bril.
- Een mok moet je niet te vol schenken. Ook die hou ik bij het lopen blijkbaar scheef en is de vloer nat.
- Als ik heet water in mijn mok voor thee schenk, moet ik zo’n beetje met mijn neus er boven hangen om te zien of de mok al vol is. PS. Ik was ooit vrijwilliger om 10 dagen op het Bartimeus centrum slechtzienden en blinden uit Kroatië te begeleiden. Als voorbereiding oa. blind eten: met een bril op waar je niets doorheen ziet op. Met melk kun je je vinger in je mok houden, dan voel je wanneer je moet stoppen. Maar met heet water is dat dan weer geen goed idee.
- Heel vreemd maar sommige deuren en kasten staan ineens dichterbij. Ken je dat? Het is maf wat je dan blijkbaar zonder bril niet ziet. Of wat je met bril blijkbaar wel ziet of op kunt anticiperen. Ik weet inmiddels wanneer ze eraan komen.
- Ik had nog wat hardnekkige walnoten over. Geen probleem. Tussen de gids gelegd en met de hamer wat flinke klappen erop en de meeste zijn kleiner. So far so good. Maar dan komt het kleinere werk. Met de notenkraker de laatste stukjes kraken. Gaat op zich goed, maar af en toe vliegen er stukjes in het rond die ik niet meer terug zie. Ja later als ik denk: wat ligt hier of mijn bril weer op heb. Of als Snoes ze eerder ontdekt: hmm, is dat misschien te eten?
- Ik ontdek dat ik ook op een vrije dag als ik alle tijd heb ook makkelijk zonder bril kan opstaan. Ik kan ook nog even zwaaien, nek-schouder oefeningen doen. Soms ben ik dan ineens al 75 minuten verder zonder bril voor de dag echt start, zeg maar. Heel gaaf om te merken.
September: 4 dagen Pieterpad lopen
Maar gelukkig: eenmaal thuis merk ik na een week mijn bril weer wel een uur afzetten, gelukkig ook verbetering. Mijn zicht wordt weliswaar in kleine stapjes weer beter. Zo bizar, hoe belangrijk je bril afzetten is. En zo bizar om te ontdekken wat een bril opzetten met je zicht doet.
Oktober Update
- Ingrediënten voor het klaar maken van eten, bij elkaar zoeken en fijn snijden kan vaak wel zonder bril. Ik sta er met mijn neus wat dichter op. Dichter bij de snijplank, dichter bij het mes en dichter bij bijvoorbeeld de groentes. Het is alleen niet handig om voor de soep uien en knoflook te snijden. Het is zo wie zo een garantie voor tranen, maar zo dichtbij helemaal.
- Als ik vrij heb, begin ik de dag zonder bril. Had het laatst geregend en had ik de regenhoezen voor over de schoenen te drogen gehangen. Ruim ik een en ander op, zie ik toch een groot zwart rond ding op de douche van de vloer. Woehaa! Dat zal toch geen spin zijn. Ik als een speer mijn bril erbij halen. Blijkt het gewoon een plat ovalen donker blaadje. Zucht, paniek voor niks.
- Vandaag stond de deur even open en ik had kat Snoes niet naar buiten zien gaan. De deur weer dicht gedaan. Erna zag ik Snoes nergens in huis. Zonder bril is ze een behoorlijk grote witte vlek met wat zwarte vlekken. Relatief makkelijk te zien zonder bril. Twee keer het huis door. Ik had haar plekjes gecheckt waar ze soms verscholen zit: achter het gordijn, in haar favoriete huisje/doos, op een rolletje op het dekbed, misschien in de douche. Niets, nergens, niks. Och, zou ik ze toch buiten gesloten hebben? Ik de deur weer open doen. Bril erbij gepakt. Niets. Ronde door het huis. Zit ze ietwat parmantig op de stoel onder de tafel. Een van de plekjes waar ze lang niet was geweest. Had ik al 3 x langs gelopen. Zucht.
November Update: Een uur zonder bril BUITEN LOPEN!
Vandaag dacht ik: Fuck it, ik ga echt niet nog een paar jaar wachten tot ik -8 sterkte heb (ik heb nu wrs tussen -11 en -12 sterkte) en dan pas de drollen kan zien als ik zonder bril buiten ga lopen. Ik wil NU lopen zonder bril. Een pad met een hoop reflectie-vragen zo bleek onderweg. Het werd een pad om wat vooroordelen los te laten. Een pad om te ontdekken dat genieten nog steeds kan.
Dus oude schoenen aangedaan. Oude bril in mijn rugzak voor het geval ik die nodig heb en mijn rasterbril op. Het lijkt een zonnebril, maar is het niet. Het is een zwarte bril zonder glas, maar met speciaal gemaakte gaatjes waardoor het licht optimaal in je ogen valt. Hierdoor zie je scherper zonder bril en dus zonder glas met sterkte. Het nadeel is dat je zicht in veel zwarte vakjes verdeeld ziet. Dat is even wennen, maar uiteindelijk wel te doen. Zeker met zon of veel licht.
Ik loop de deur uit met de rasterbril op. Het heeft er wrs raar uit gezien, want zoveel zon was er niet, eerder bewolkt. Hoor ik verderop de buurman tegen iemand praten. Pas vlakbij zie ik ook dat hij het is. Ik zeg kort gedag en loop door. Al vrij snel ben ik klaar met die zwarte vakjes. Ik zet de rasterbril af. Ik merk het verschil. Zonder die bril is de wereld een stuk lichter, maar wel minder scherp. Met rasterbril zie ik scherper, maar is de wereld donkerder en somberder. Ik besluit zonder te gaan lopen, dat is toch fijner. Maar ik blijf de rest van de weg de rasterbril in mijn linkerhand houden, als een soort life-line. Klaar om op te zetten mocht dat nodig zijn.
Zonder iets van bril voel ik me on-beschut merk ik. Als ik de straat oversteek kijk ik 3x voor ik zeker weet of er niets aan komt. Met bril zie je in een flits of er iets aan komt en kun je dat beter inschatten. Net als mensen die in de buurt lopen. Het is steeds checken wat doet die ander. Loopt ie gek, ziet ie mij wel (soms niet als iemand voortdurend op zijn telefoon kijkt), maakt iemand een rare beweging, etc. Het heeft toch iets met controle te maken. Ik vraag me af of ik me deze vragen ook stel met bril. Waarschijnlijk wel, maar dan gaat het nog sneller en merk ik dat niet meer.
Ik hou het pad voor me goed in de gaten. Stoep op en af. Rare vlekken vermijdend. Ik vraag me af of het nu steeds naar de grond kijken wordt. Daar word ik ook niet blij van. Ik loop toch buiten om van het groen, het water, de lucht te genieten, niet om de bruine stenen voor me te zien. Zucht. Ik laat het los dat ik alle stenen voor me moet zien. Ja, er is nu ook nog lucht, een boom en water.
Het gaat best goed. Ik heb dit rondje al zo vaak gelopen. Ik weet hoe de straat en stoepen lopen, waar je kunt oversteken. Waar de bomen zijn, de prullenbakken, waar veel fietsen staan. ed. Ik neem nu wel iets veiliger de zebrapaden om over te steken. En bovenal er zijn helemaal niet zoveel drollen of iets wat er op lijkt. Er was 1 wat grotere bruinige vlek waarvan ik dacht woehaa dat kan best een drol zijn. Ik met een soort rare beweging, hupsje erover heen. Dat had ik ook weer overleefd.
Hoe kan ik duidelijk maken wat ik zonder bril en dus onscherp zie?
Nog wat verder bedenk ik me dat ik zou willen laten zien wat ik zie zonder bril. Zou ik het kunnen tekenen of vage foto’s kunnen maken? Maar die laten niet precies zien hoe ik het zie. Ik kan het wel proberen te beschrijven. Naast het pad zie ik drie hele mooie gele ronde vlekjes, een beetje in de lucht zweven. Ik weet dat ze steeltjes moeten hebben, ze zitten ergens aan vast. Ik weet ook dat het bloemen zijn. Als ik dichterbij kijk zie ik dat het gele bloemen zijn die uit heel veel lintbloempjes bestaan, dat ze iets van een hartje hebben en er ook zwart te zien is. Ze hebben hele dunne steeltjes.
Verderop staat een struik met heel veel witte vlekjes, kleiner dan de drie gele vlekken van net. En ze zitten veel hoger dan de gele vlekken van net. Die struik ben ik zo vaak langs gelopen. De witte bolletjes zijn een soort kerst/feestversiering van de struik. Heel gaaf om scherp te zien. Als ik dichterbij kijk, zie ik een wit bolletje met een zwart puntje, een soort inkeping, iets waar het naar binnen gaat. Het bolletje heeft ook kleine donkere blaadjes onderaan het bolletje. Maar dat zie ik allemaal niet zonder bril.
Kan ik nog wel van de natuur genieten als die vaag is?
Iets verderop vraag ik me af of ik wel van de natuur kan genieten als ik niet scherp zie. Ik kan zo genieten van kleuren, van details, van bloemen, bomen, van mooie luchten en dat zie ik nu allemaal niet. Ik voel me verdrietig worden. Dat is toch een belangrijke reden om lekker buiten te gaan lopen, de natuur zien, genieten. Moet ik dat dan allemaal voor een tijd missen als ik zonder bril buiten ben.
Gelukkig is daar meteen de natuur met het antwoord. Ik zie prachtige gele vlekken, een meter ofzo hoog, van boven tot onder is het geel. Het zijn bladeren, het zijn er namelijk teveel om bloemen te zijn. Ik word blij van de kleuren en ervaar dat ik zeker nog van de natuur kan genieten. Niet toevallig ook geel, de kleur van het 3e chakra, ik -kracht. En als de zon ook nog gaat schijnen, wordt het geel nog mooier. Ik besef dat ik nog steeds kan genieten van de natuur. Op een andere manier dan wanneer ik scherp zie. Maar net zo waardevol. Ik begin te huilen. Blijkbaar zijn er heel veel verschillende manieren om van de natuur te genieten. Ook voor mij, in alle fasen van niet scherp zien. Ik maak foto’s van de gele bladeren (en zie thuis pas hoe ze er uitzagen).
Ik zie een paarse vlek in het gras staan en weet dat dit een bloem is, geen idee welke, maar dat is niet erg. Verderop ‘zie’ ik nog wat gele bloemen van de koningskaars/toorts en weet hoe ze eruit zien. Ik kan ervan genieten, ik kan er werkelijk van genieten. Er zijn zoveel soorten kleuren groen in de struiken en bladeren. Ook dat is genieten. Zonder bril zie je de kleuren intenser dan met bril. Een bril vlakt alles af en dus ook kleuren.
Trots
Ik heb een klein uurtje gelopen en ben helemaal trots dat dit zo goed en drol-vrij gelukt is. Bovendien had ik daarvoor al een uur en 40 minuten zonder bril geleefd, dus een nieuw record zonder bril: 2 uur en 40 minuten! Wauw! Feest, gebak en taart. Ik heb een stukje appeltaart uit de vriezer gehaald. Om te vieren en te genieten.