Wat doet corona met mij?

Twee jaar lang kreeg ik geen corona. Ik was niet ziek, zelfs niet verkouden. Ik was bezig om mijn weerstand hoog te houden. Vitamine D slikken, af en toe extra vitamine C (met ook zink), in de zon zitten, buiten bewegen, lekker in de natuur lopen en me bezig houden met positieve gedachtes (niet in de angst zitten), zon- en lichtmeditaties. En dat lukte aardig. Tot half januari van dit jaar (2022). Het aantal besmettingen van de omikronvariant liep zo snel en hoog op, dat het niet de vraag was of ik het zou krijgen, maar wanneer ik het zou krijgen.

Ik had bewust nog geen enkel vaccin gehaald. Er zit zoveel in wat niet in een vaccin thuishoort en wat ik absoluut niet in mijn lijf wil hebben. Bovendien wil ik eerst de lange termijn werking weten voor ik eraan meedoe. Er is zelfs voor sommige situaties al (goedkope!) medicatie met heel goed resultaat. Ik nam alle beperkingen aan het niet of zeer weinig mee mogen doen aan de maatschappij erbij. Je zult je verbazen hoeveel je dan nog kunt doen en hoe rijk je je kunt voelen met kleine dingen. Maar dat terzijde.

Het was best wel spannend, want hoe zou corona voor mij uitpakken. Sommige (zowel gevaccineerden als niet-gevaccineerden) hadden nergens last van en anderen kwamen met zware ademhalingsmoeilijkheden op de IC terecht. Wat zou het met mij en mijn lijf doen? En wat merk je, als je hooggevoelig bent. Ik blijk van alles op te merken: in mijn lijf, in mijn mind. Ik weet niet hoe iemand die niet hooggevoelig of HSP’er is dit zou voelen, maar ik wil je graag meenemen naar mijn ervaringen met corona.

De eerste verschijnselen

Vrijdag 14 januari had ik een beetje een zere keel (dat heb ik soms, is niet iets anders dan anders) en ik voelde me niet helemaal lekker in mijn lijf zitten. Maar niet alarmerend. Dit kon geen corona zijn. Ik had immers geen koorts, geen hoest, geen hoofdpijn. Ik was niet verkouden en had mijn smaak en reuk nog steeds. Het voelde anders dan alle andere keren dat ik niet lekker in mijn lijf zat. Dat wel.

Als ik het zou moeten omschrijven, voelde het een beetje alsof mijn lijf een halve centimeter verder was. Alsof mijn fysieke lijf niet helemaal overeen kwam met mijn energetische lijf, het lichtlichaam. Alsof het ene lichaam een halve centimeter was opgeschoven. Je kunt je voorstellen dat als alles niet precies pas ligt, niet in lijn met elkaar ligt, je minder goed functioneert. Dat je lijf je minder goed kan ondersteunen, zou je ook kunnen zeggen.

Ik had vrijdag meer behoefte aan frisse lucht. Het was extra fijn dan anders om de ramen open te zetten. Heerlijk vond ik die frisse lucht. Verder ben ik tijdens mijn lunchpauze even gaan liggen op de bank en heb ik mijzelf reiki-energie gegeven. Op het gebied van het hart, de longen, daar voelde ik iets, maar geen druk of moeilijkheid met ademhalen. Na een half uur verdween wat er zat. Ik ben op mijn gemakje verder gegaan met mijn werk. ‘s Avonds voelde mijn spieren iets stijver en had ik het wat kouder. Ik ben op tijd naar bed gegaan met extra warme dekens en een warme kruik. Meestal doet een nacht goed slapen heel goed.

Ik voel me zieker worden

Maar dit keer dus niet. Ik voelde me zaterdag wat meer ziek. Ik was wat meer verkouden en had af en toe de behoefte om mijn keel te schrapen. Bovendien merkte ik dat ik maar 4 tellen kon inademen en weer 4 tellen uitademen. Ik kon niet langer of dieper in en uitademen. Ik dacht nog: wat gek. Maar schonk er verder geen aandacht aan. Ik wist niet hoeveel tellen ik normaal in- en uitademde.

Zondag deed ik voor de zekerheid toch maar een zelftest. Die bleek positief. Maandag naar de GGD (ook niet fijn als je je dan weer warm en dan weer koud voelt en de locatie samen met nog een paar mensen niet kunt vinden). Dinsdagochtend kreeg ik de uitslag: positief, u heeft corona. Shit.

Corona uitzieken

Ik moest mogelijk 14 dagen in quarantaine. Ik dacht nog: stel ik voel me goed, wat zal ik dan in huis gaan doen? Haha, ik kan je vertellen, er is genoeg te doen in mijn huis. Van die kleine klusjes die blijven liggen. Leuke hobby’s om uit te voeren (drummen, tiffany maken). Gaan lezen (het stikt van de oude tijdschriften en boeken die half of helemaal nog niet gelezen zijn) en ook lekker schrijven. Ik verveel me niet zo snel.

Maar dat bleek helemaal geen issue te worden. Ik was vooral moe, veel moe. Ik heb de eerste twee weken heel veel mijn bed gezien. Mijn buurvrouw deed wat boodschappen. Ik at niet veel, maar had nog steeds lekkere trek. Appeltaart, friet met pindasaus, een bak rijst van de chinees, etc, alles leek me lekker. Helaas had ik het meestal niet in huis of geen puf om te gaan maken. Bovendien at ik niet heel veel, maar de smaak is al die tijd gebleven. De eerste dagen kon ik enorm genieten van de smaak van een friszure appel of een boterham met kaas. Wat smaakte dat goed. Op dag 5 werd ik meer verkouden en had ik iets minder trek. Maar nog steeds dacht ik aan een hoop lekkere dingen.

Aarden helpt

Overigens waren de nachten ook oké. Ik had geen last van mijn verkoudheid. Soms kan het ‘s nachts zo dicht zitten dat je door je mond moet ademhalen, wat ook weer niet fijn is. Ik heb op mijn bed een aardingslaken liggen en vermoed dat dit enorm heeft bijgedragen aan ‘s nachts gewoon kunnen ademen. Ik heb eerder ervaren dat als ik van het aardingslaken afga, bijvoorbeeld om even naar het toilet te gaan, ik weer meer last heb. Als ik vervolgens weer mijn bed in duik, dat ik meteen weer door mijn neus kan ademhalen. Bizar hoe aarding werkt. Wil je meer erover lezen, klik hier voor de blog met mijn ervaringen (en hoe je 5% korting krijgt op aardingsproducten).

Mijn (antroposofische) huisarts had eerder al gezegd, als je corona hebt, bel me dan kan ik wat voor je doen. Homeopatisch kan er best veel. Nu had ik milde klachten (verkouden, beetje zere keel, beetje hoesten, veel moe), dus had ik niets extra’s nodig. De assistente adviseerde me vitamine D, een hogere dosis vitamine C en echinaforce tinctuur/druppels te nemen. Daarnaast had ik vaak een warmwaterkruik mee naar bed (heel fijn ook om te ontspannen). Ik heb mezelf reiki+ energie gegeven, in mijn piramide gezeten (en soms zelfs gelegen) en zelfgemaakte vlierbloesem-appeldiksap gebruikt. Ik ben veel met kat Snoes samen geweest (bizar, want het aaien van dieren wordt erg afgeraden door het RIVM) en ik heb genoten achter het raam als de zon scheen (al was dat mondjesmaat).

Daarnaast deed ik visualisaties met zon en licht en door mijn lijf. Startend via het derde oog en de pijnappelklier daarachter. Ik bleef zoveel mogelijk met positieve gedachtes. Van de angst wegblijven, want angst levert weer stress op en bevordert het herstel niet. En ik heb veel zelfgemaakte chocolademelk gedronken, heel fijn voor mijn keel. Een mok plantaardige melk en een schep Daily Love (van Superfoodies) erbij. Dat is rauwe cacaopoeder zonder suiker en met allemaal goede stofjes. Daar voegde ik nog een pijpje kaneel en een steranijs bij. Zo fijn! (Ps. Ook heel lekker voor in taarten, repen, chocoballetjes.)

Corona, het virus met een mindfuck (1)

Zo voelt het voor mij althans. Corona doet hele vreemde dingen met vooral je hersenen. Donderdag 20 januari merk ik dat ik ietsje meer last heb met ademhalen. Meteen de help,  van oh is dit het nu, krijg ik nu meer ademhalingsproblemen en kom ik op de IC terecht? Geen idee, ik had het nog niet meegemaakt. Toen kreeg ik het idee om een steen te gaan zoeken die erbij kon helpen.

Ik heb allerlei stenen in mijn huis liggen. Intuïtief liep ik naar een zakje met wat stenen en beschrijvingen. Tekst 1 was het niet. Tekst 2 was raak: rodochrosiet. De steen die helpt bij longen, ademhaling, verkoudheid en het hart. Ik had een prachtig schijfje met wat laagjes erin. Op het moment dat ik de steen vast hield, kon ik dieper ademhalen. Bizar, ik was fysiek gewoon in staat om dieper te ademen, maar het corona-virus hield dit tegen. Het voelde echt als een mindfuck. Je begrijpt dat ik die steen veel vast gehouden heb, ook ‘s nachts. En later ook de hanger heb om gedaan. Ook vroeg ik een goede vriendin of ze me een healing op afstand wilde geven. Dat gaf al wat rust.

Corona, het virus met een mindfuck (2)

Mensen met corona vergeten af en toe wat ze doen, willen of gaan doen. Je bent je focus en je alertheid kwijt. Ik ook. Dan was ik bijvoorbeeld op weg naar de keuken, kwam ik daar en had ik geen idee meer wat ik er ging doen. Ik zag dan wel iets anders wat ik ook nog wilde doen. Vaak als je terugloopt, weet je wel weer wat je ging doen. Dat gebeurt normaal ook wel, alleen nu met corona overkwam me het wat vaker.

Maar het kan nog gekker. Een keer in mijn droom was het helemaal bizar. In mijn droom moet ik een taak doen. Ik weet helaas niet meer welke taak. En op een gegeven moment ben ik wat verder in de droom, wat verder in de tijd en twijfel ik of ik die taak nu wel of niet gedaan heb. Ik besluit hem alsnog te doen. Dan ga ik terug in de tijdlijn, ik maak een soort loop terug in mijn droom, maar weet niet meer dat ik daar eerder was. Sterker ik ben/raak helemaal in de war waar ik nu op de tijdlijn zit. Gelukkig werd ik toen wakker en moest ik mezelf weer even in het nu brengen. Dit soort dingen kun je hebben met hoge koorts, als je ijlt. Maar dat had ik niet. Ik heb geen koorts gehad. Voor mij weer een voorbeeld van een mindfuck.

Op een gegeven moment ben ik de banen in mijn hersenen meer gaan activeren of nieuwe gaan leggen (geen idee hoe het precies werkt in deze) door lemniscaten te visualiseren. In mijn hoofd, rond mijn ogen, in mijn bekken, tussen beide voeten. Net waar het goed voelde. Dat brengt de linker en rechterhersenhelft met elkaar in verbinding. Grappig is dat wanneer ik het visualiseer, ik de beweging ook echt in mijn lijf voel. Tja, hoe gevoeliger je wordt, hoe meer je gaat voelen. Ziek zijn houdt dat niet tegen.

Corona, het virus met een mindfuck (3)

Op den duur merk ik dat het fysiek steeds wat beter gaat. Ik heb minder last van mijn verkoudheid minder hoest en minder slijm. Ineens merk ik dat ik niet meer zwetend wakker word. Ik heb geen 2 uur nodig voor ik ‘s avonds in slaap val. Maar een ding blijft. Na een nacht (of middag) slapen, word ik niet fitter wakker. Dit is zo gek. Meestal met bijvoorbeeld griep, voel je je even flink ziek en op den duur ga je je beter voelen.

Dat gebeurt met corona niet. Ik voel me nog steeds (zelfs 4 weken later!) nog niet fitter als ik wakker word. Meestal na een nacht goed slapen (of zelfs na een middagdutje als het hard nodig is), voel ik me fitter. Ik heb zin in de dag. Maar dat merk ik nog steeds niet. Ik blijf op een zelfde nivo hangen. Voor mij voelt dat ook weer als een mindfuck. Als ik daarnaar geluisterd had, had ik nog steeds veel in bed gelegen.

Op een gegeven moment heb ik besloten om toch iets te gaan doen. En dat lukte meestal ook. Je moet je hoeveelheid energie en wat je hersenen nog aan kunnen wel goed in de gaten houden. Lezen, film kijken, tv kijken, internetten is allemaal heel intensief voor je hersenen. Daar word je sneller moe van, wat ook logisch is. Maar ik kan echt veel meer dan mijn mind aangeeft.

(PS. Het voelt niet als brainfog, hersenmist. Ik voel geen watten in mijn hersenen die informatie tegenhouden. Ik voel ook niet dat mijn hoofd op een gegeven moment op ontploffen staat.)

Na 14 dagen quarantaine

Dan zijn de 14 dagen voorbij. Langzaam gaat het steeds een beetje beter. Met de nadruk op langzaam. Ik heb nog nooit zo’n langzaam en sloom virus gezien. Of in ieder geval de uitwerking op mij. 😉

Op een gegeven moment ben ik ook klachtenvrij en mag ik weer naar buiten. Intuïtief weet ik dat zo snel als kan weer naar buiten moet, een stukje lopen. Bewegen is goed voor de conditie. De frisse lucht, het buiten zijn, is goed voor om je weerstand te verhogen. En lopen is goed voor je hersenen. Dat helpt je op allerlei manieren weer ordenen.

De eerste keer een half uurtje door mijn buurt, was heftig. In het begin geniet ik van de frisse lucht en van het lopen op mijn barefootshoes. Wat heb ik dit gemist. Ik merk overigens dat ik steeds gevoeliger word voor frisse lucht. Als ik sigarettenrook ruik of heftige parfum, begin ik spontaan te hoesten. Nog voor ik kan denken, dit stinkt. Misschien geeft corona een extra reiniging van je longen. Zodat je gevoeliger wordt voor vieze, ongezonde lucht. Als hooggevoelige is frisse lucht toch al belangrijk, maar lijkt nu nog belangrijker te worden.

Terug naar het eerst half uurtje lopen. Ik kwam gesloopt thuis. Op een gegeven moment word ik moe van al het verkeer dat links en rechts voorbij vliegt. Mijn hersenen lukt het niet meer om te ordenen wat wat was en waar het heen ging. Rust was nodig en wel nu! De dagen erna gaat het lopen gelukkig steeds beter.

Dit keer geen mindfuck, maar gewoon hoe hersenen en indrukken verwerken werkt. En het besef dat ik er nog niet ben met herstel. Het gaat langzaam en ik geef me er aan over. Ik kan niet anders. Blijkbaar is dit mijn manier van omgaan met en herstellen van corona.

En nu

Ik begin rustig aan weer te werken, halve dagen. In het begin ben ik namen van een aantal collega’s kwijt (nee, het zegt niets over die collega’s 😉 ), moet ik mijn wachtwoord dat ik altijd automatisch typ, opnieuw opvragen en kijk ik soms totaal over informatie op mijn scherm heen.

Het lastige is dat je achteraf pas merkt of je teveel gedaan hebt. Al kan ik wel aan mijn hoofd en boven mijn ogen (een soort van druk) merken, als het teveel is geweest en goed is om te stoppen. Het is belangrijk om goed mijn grenzen aan te geven. Dit kan ik wel en dit nog niet. Niet naar anderen kijken en hoe hun proces verloopt, maar bij jezelf blijven. Zo is hoe het bij mij gaat.

‘s Avonds merk ik nog steeds dat mijn oren tuteren. Niet zoals een nacht uitgaan en ze  bonken omdat ze teveel geluid gehoord hebben. Maar wel zoals je oren kunnen tuteren, als je ziek bent. En gelukkig wordt ook dat steeds minder. En het blijft goed om dingen wel uit te proberen. Wat kan er weer wel? Dealen met de mindfuck van ‘je tegen houden’, zou je kunnen zeggen. Ik ben er nog niet en dat is oké.

Binnenkort ga ik eens met mijn lijf in gesprek om te horen wat het wil vertellen. Waarom heb ik deze langzame vertragende manier van uitzieken gekregen?

Ik heb geen idee hoe ik het had ervaren als ik niet hooggevoelig was. Ik weet wel dat je als hooggevoelige dingen anders kunt ervaren, anders kunt waarnemen. Wat zijn jouw hooggevoelige ervaringen met corona? Ik ben super benieuwd of jij iets herkent en hoor het graag.

PS. Half april 2022, 3 maanden na de positieve test in januari, werk ik pas weer volledig. Het was gelukkig geen long-covid, maar een middellang herstel. Ik kan alles weer normaal doen. Maar het thema vertragen (zeker als ik te snel wil), blijft op de loer liggen.