Moe en niet lekker in mijn vel

Afgelopen week was ik moe. Ik zat niet lekker in mijn vel. Af en toe waren er ineens tranen. Ik wist niet goed wat de volgende stap was. Ja, en het was ook nog volle maan. Dat helpt ook niet mee. Emoties kunnen dan nog heftiger zijn. Ik wist ook geen duidelijke oorzaak. Dat is gek, want meestal is er wel een logica achter me niet goed in mijn vel voelen zitten.

Ik zag de zon in mijn tuin vallen. Hmm, de tuinstoel had ik deze winter nog helemaal niet in de berging gezet. De zon viel op de plek van de stoel. Ik besloot een moment pas op de plaats te maken. De tuinstoelmat haalde ik naar buiten en ging zitten in mijn tuin.

Niets hoeven

Gewoon zitten.
Er hoefde niets.
Genieten van een fijn zonnetje.

Toen vielen me de vogels op in de struiken boven de schutting bij de buren. Het vrolijke gekwetter van de mussen. Ze vlogen heen en weer. Ze zochten plekjes op de takken van de struik. Wat een vrolijk geluid. Verderop waren nog veel meer vogels te zien en te horen. Ik genoot van deze paar minuten.

Zitten in het nu

Pff, wat was dit fijn.
Gewoon even niets.
Een moment zitten.
Een moment om me heen kijken.
Niet denken.
In het nu zijn.
Kijken en horen.

Het werd een moment voor mezelf. Ik voelde me al wat beter. Wat heerlijk.

Ruimte om mijn tuin te zien

Alsof ik nu pas de ruimte had om ook mijn tuin te zien. Ik keek rond. Er viel me van alles op. De groene sprietjes van de voorjaarsbollen die uit de grond kropen. Die paar witte bollen die op de grond lagen. Hmm, zijn dat mollen die ze omhoog geduwd hebben? De kruisbes takken nog zonder blad, maar al wel met de stekels aan hun takken. Ik zag heel veel Campanula, Hmm dat mag ik hier en daar wel wat weghalen. Voor je het weet groeit het overal.

Ruimte om in beweging te komen

Voor ik het wist stond ik op en ging in mijn tuin aan de slag. Het kriebelde echt om aan de slag te gaan. Ik stopte de witte voorjaarsbollen weer wat dieper in de grond. Hmm, er zaten al aardig wat witte worteltjes aan. Ik trok hier en daar wat campanula weg. Ik ontdekte dat er stevige pollen campanula groeide, maar ook losse slierten die je heel makkelijk weg kunt trekken. Zo dat gaf weer ruimte voor andere planten. Voor de voorjaarsbloemen die tussendoor zich ook al weer lieten zien. Althans, hun stengels. Voor de bloemen is het nog iets te vroeg. En eigenlijk gaf die extra ruimte, ook ruimte in mijn hoofd.

Ik zag een gigantische struik rozemarijn en in de bak ernaast een enorme struik lavendel. Met zowaar nu al 2 paarse bloemetjes. Hmm, ik besloot beiden op een later moment te gaan snoeien.

Landen in mijn tuin

Ik zag de bloemenbak met rozentijm, wat was die enorm gegroeid. Vorig jaar zag het plantje er iel uit, alsof dat niets meer zou worden. Maar kijk nu ineens. Het is een tijm met ene lichte verfijnde rozensmaak. Hoe fijn dat die er weer fris bij stond. Ernaast stond heel fier de bosbes. Het waren nog kale takken, maar er zat al wel rode kleur aan. Dat is nog eens wat anders dan meestal wat saaier bruine takken. Het was een feestje om zo door mijn tuin te gaan.

En landen in mijn lijf

Ik landde in mijn tuin. Én in mijn lijf. Ik was er weer. Ik had weer zin in een volgende stap. Ik zag nog een stap. En nog één. En het gekke, het ging eigenlijk vanzelf. Ik had van tevoren niet een plan in de zin van ‘in mijn tuin zitten helpt, dus dat ga ik doen’. Nee, ik wist het niet meer en ging zitten. Ik vertraagde, of eigenlijk zette ik mezelf stil. Of misschien beter, de natuur van mijn tuin zette me stil. Ik zat stil. Om vanuit die verstilling bij mezelf te komen. En weer geïnspireerd voor de volgende stap.

Zo bedacht ik ook niet, ik ga mijn stoel weer uit en in de tuin aan de slag. Mee, het was niet bedacht. Het was iets dat me uit de stoel tilde. Alsof ik behoedzaam uit mijn stoel werd gezet. Niet dat ik een fysieke duw voelde. Maar de stoel hoefde niet meer. Hij had zijn werk gedaan, ofzo. Ik mocht de volgende stap zetten. De tuin in. Die kant mag je op. Ga maar!

Hoe fijn is het om de natuur van mijn tuin mij te laten helen.

(Ps. Ik bleek ongesteld te moeten worden. Zo fijn van de overgang, zucht je weet nooit precies wanneer de volgende keer weer zal zijn. Dan blijkt de dagen erna wat de reden was van mijn mèh gevoel. Fijn dat er toch weer een logica in zat.)

Wat doet jouw tuin voor jou?

Hoe zit dat met jouw tuin? Kan ie jou helpen? Kan ie jou helen? Mocht je daaraan twijfelen? Ja, jouw tuin kan dat ook voor jou doen. Maar misschien is het nieuw voor je dat dit kan. Of misschien heb je nooit op die manier naar je tuin gekeken. Of heb je geen idee hoe je zoiets doet.

Doe mee met de 4daagse challenge ‘Ontdek de Helende Verbinding met je Tuin’

Daarom organiseer ik de 4daagse challenge ‘Ontdek de Helende Verbinding met je Tuin’. In 4 dagen gaan we ontdekken hoe jij je kunt verbinden met je tuin. Maar niet zomaar, we gaan een helende verbinding met je tuin maken.

Dag 1: Kom aarden in je tuin en voel hoe jouw tuin jou kan dragen en steunen
Dag 2: Ontdek de energie van jouw tuin en maak op een nieuwe manier contact met de natuur
Dag 3: Plaats een intentie en geef je tuin een diepere betekenis
Dag 4: Ervaar hoe jouw tuin een een helende plek kan zijn

Je hebt geen groene vingers nodig. Het kan met weinig tijd. Je tuin mag een rommel zijn, het hoeft niet perfect en mooi te zijn. In elke tuin schuilt een helende tuin. Je hebt geen tuinervaring nodig, alleen een open hart en nieuwsgierigheid!

• In 4 dagen: we starten dinsdag 18 maart tot en met vrijdag 21 maart
• In 4 lives, elke avond online van 19.30 tot 20.00 uur (met evt uitloop). Met replays als je er niet live bij kunt zijn.
• Met elke dag een korte oefening en een geleide meditatie in en met je tuin
• Kosten: Gratis