Ga je mee naar een escaperoom?

Onlangs werd ik gevraagd of ik mee ging naar een escaperoom en erna een hapje eten. Super leuk en gezellig. Maar ik dacht ook: Oh, help! Een escaperoom, dat is toch zo’n ruimte vol met harde geluiden, onverwachte lichten, alarmen en rare puzzels. Een beetje donker en als het tegen zit met vieze dingen en heel smalle luikjes waar je door heen moet. Mijn referentiekader: Code van Coppens. Het tv programma van twee Belgen die twee teams van BN’ers door zo’n escaperoom leiden. Natuurlijk zo hilarisch mogelijk, want dat doet het goed op tv.

Hoe ga ik zo’n escaperoom doen als hooggevoelige? Ik zag me al helemaal gesloopt en overprikkeld de ruimte uitkomen. Of nog erger, het halverwege al niet meer trekken en de ruime ter plekke moeten verlaten. Dat voelt wel een beetje als kneus, een beetje als falen. Maar ja, dat is gewoon wat mijn lijf doet met teveel prikkels. Niks geen falen. Ik moet daarin echt voor mezelf en dus ook voor mijn lijf zorgen.

Aan de andere kant is een escaperoom ook een ruimte vol met puzzels die je moet oplossen. Puzzelen, daar hou ik enorm van. Een beetje out of the box denken. Je hersens in allerlei kronkels gebruiken om naar antwoorden en niet voor de hand liggende oplossingen te zoeken. Ook dat is hooggevoelig zijn, maar dan als kracht. Daar had ik wel zin in.

Ik vertelde iets over mijn hooggevoeligheid en dat ik twijfelde of mijn lijf dit wel trok. Het leek me een goed idee om eerst de escaperoom te bellen om uit te zoeken hoe heftig het was en wat er mogelijk was. Ik besloot er later op terug te komen bij mijn collega.

Informatie halen helpt

De medewerker aan de telefoon kon me gelukkig geruststellen. Hij zei me dat de Pirates de meest rustige van de drie escaperooms was. Vooral met puzzels. Wel donker, maar zonder flitsen, fel geluid, ed. Bovendien was er een knop waarop ik kon drukken als het me echt teveel werd. Dan ging de deur open. Ik kon eruit, terwijl de anderen gewoon verder konden spelen.

Dat was de informatie die ik nodig had. Nu durfde ik het wel aan. De ruimte is redelijk rustig. Ik kan eruit als ik wil. Bovendien kan ik me voorstellen dat door de flow van het puzzelen de prikkels een stuk minder binnen komen. Oké, ik ging mee. Ik was nieuwsgierig en ik had ook wel zin in zo’n avontuur.

De dag zelf: ik ben er klaar voor

Ik voelde me toch een beetje gespannen. Dat heb ik altijd met dingen die ik voor het eerst doe. Dan denk je: hoe ouder je wordt, hoe meer je al gedaan hebt. Nou mooi niet dus, er blijken altijd weer dingen te zijn die ik voor het eerst doe. En gelukkig maar, want anders zou het leven ook steeds hetzelfde zijn en saai worden.

Op het laatst griste ik nog een rode jaspis mee voor in mijn broekzak. Een steen die me kan helpen met gronden. Dat leek me wel handig in een hectische omgeving vol gedoe. Het voelde nog steeds een beetje spannend, maar ik was er klaar voor.

De escaperoom gaat beginnen

Na de uitleg van de medewerker werden we opgesloten in het ruim van het schip en hadden we een uur om ons te bevrijden. Natuurlijk wilden we binnen het uur uit de escaperoom zijn en als het even kon toch ook sneller dan het andere team. We stonden voor een hek en dat moest eerst open. Eenmaal de clue gevonden, konden we de volgende ruimte in. Haha, als een kip zonder kip haalden we alles ondersteboven. Op zoek naar aanwijzingen, puzzels en oplossingen. Sowieso knap dat ze na elk team, alle spullen weer op zijn plek moeten leggen. Alles wat zo’n beetje los zat, hebben we verplaatst. Ook van de ene naar de andere ruimte. 🙂

Het is spannend en leuk

‘Wie durft hier zijn hand in te steken?’ Dat durf ik wel, hoorde ik mezelf zeggen. Ik redeneerde: als hier elk uur een nieuw team komt puzzelen, dan kan het niet iets vies zijn. Dat krijg je namelijk niet zo snel schoon. In een ton voelde ik zo’n metalen cijferkoker, waar je de juiste cijfers (of in dit geval letters) in positie moest draaien, waarna de schat in de koker tevoorschijn kwam. Wauw, wat een schat was dit al om te vinden. Ik gaf hem snel aan een andere collega. Ik voelde twee houten letters, maar niet de letters die we dachten te zoeken. Hmm, ik kwam niet verder en vroeg een collega: wil jij voelen of je meer voelt? Samen kom je immers verder. En ja, er waren nog meer letters. Ze vormden een woord en daarmee ging de koker ineens open! Het is toch wel magisch.

De ene keer had de ene collega een helder moment, de volgende keer een andere collega. Zo puzzelden we verder. Soms hadden we alle handen nodig, omdat op vier plekken tegelijk informatie te vinden was om een puzzel op te lossen. We hadden elkaar nodig om uit de escaperoom te komen.

Met regelmaat kregen we ook een aanwijzing van de stem, als het spoor voor ons dood leek. Geen idee wat de medewerker van ons vond, maar het voelde alsof we niet bepaald de snelste waren. 😉 Maar we deden ons uiterste best en hadden ook zeker een hoop lol.

Langzaam raak ik vol in de escaperoom

Op een gegeven moment raakte ik vol met informatie. Een gevoel van het duizelt me een beetje. We wisten niet hoe we verder moesten en de stem gaf weer een aanwijzing: Luister naar de muren? Ik denk luister naar de muren? Hoezo naar de muren, waar dan, hoe dan? Het geluid van water en kanonnen waren er al een tijdje en ik hoorde inmiddels overal geluid. Ik snapte de aanwijzing van de puzzel ook niet. Ik vroeg het een collega en ze legde het uit. Bij het kanonsgeluid uit de muur, moest een afbeelding met kanonnen komen. Ah, zo waren er blijkbaar 4 geluiden. Toen snapte ik pas wat de puzzel was. Maar met de kakofonie van geluid en al behoorlijk vol, dacht ik: oké, loslaten, deze puzzel laat ik aan me voorbij gaan. We waren inmiddels ook bijna een uur verder met zoeken en puzzelen.

Uiteindelijk kraakten we ook de laatste code en ging de deur open. De trap omhoog. Er was licht en lucht buiten. Pff, langzaam voelde ik mijn lijf weer een beetje bijkomen.

Erna ook nog een hapje eten?

Erna gingen we nog een hapje eten. Het restaurant aan de overkant was een open ruimte,  vol met lawaai en het werd er steeds drukker. Het eten was heerlijk, maar aan het eind kwam ik gesloopt naar buiten. Ik was helemaal overprikkeld. Dit had ik lang niet zo gevoeld. Had ik niet moeten mee eten of veel korter. Had ik een andere plek met iets minder prikkels moeten kiezen? Dat is allemaal achteraf en handig voor de volgende keer om rekening mee te houden. Nu was ik overprikkeld. Het was 6 uur, hier en daar viel een spetter en straks zou het donker worden.

Volledig overprikkeld, de natuur helpt me loslaten

Oké, wat nu? Wat is nu het beste voor mij? Ik was vlakbij het strand en dacht, ik ga gewoon nog even een stukje langs het strand lopen. Even uitwaaien. Even loslaten. Bovendien duurt het aan zee vaak wat langer voor het echt regent.

Ik had mazzel en kon nog een heel stuk droog lopen. Het duurde even voor ik mezelf een klein beetje vond. Dichtbij het havenhoofd klotste het water heel zachtjes het strand op. Ik voelde me weer een beetje zakken door het zachte geluid. Erna begon het ook op het strand zachtjes te regenen. Eigenlijk was ook dat fijn. Wat kan de natuur toch fijn zijn om te helpen met loslaten. En dit geval de natuur aan zee.

Intussen was het donker geworden en ietsje lichter fietste ik naar huis.

Nog steeds overprikkeld, de natuur helpt me loslaten

Eenmaal thuis merkte ik dat ik toch nog behoorlijk moe was. Ik stelde mezelf of eigenlijk mijn lijf weer de vraag: wat is nu het beste voor mij? Een half uurtje plat gaan liggen op bed met mijn bergkristal. Als ik moe ben of te moe ben, helpt het mij vaak om even op bed  te gaan liggen met de bergkristal in mijn hand. Het is een dubbeleinder bergkristal (de foto komt van internet, semoea.nl). Dat betekent dat ie aan twee kanten een punt heeft. Dat werkt extra versterkend, dus ook extra versterkend in loslaten en doorstromen.

Ik hoef niet per se te slapen, gewoon rustig liggen is voldoende. En het grappige is dat ik altijd na een half uur voel, ja, nu kan ik weer. Ik hoef de tijd niet in de gaten houden. Na dat half uur heeft het kristal blijkbaar zijn werk gedaan. Super fijn.

Ook nu voel ik na een half uur minder druk in mijn oren en voel ik me fitter. Ik ben opgestaan en kon er weer tegen aan. Ook dit is een vorm van natuur, namelijk edelstenen. Zij kunnen je helpen en helen. Bergkristal is een algemene, maar erg sterke steen. Ze helpt met loslaten en zuiveren. Een steen die je zeker kunt overwegen om aan te schaffen. Laat je gevoel je leiden, welke bij jou past. En vergeet de steen natuurlijk niet met regelmaat te reinigen.

Hoe kun je omgaan met alle prikkels uit de escaperoom

Als ik terug kijk naar mijn avontuur in de escaperoom, heb ik weer een aantal dingen geleerd die me helpen:

• Niet meteen een besluit nemen, maar er later op terug komen.
• Informatie inwinnen, zodat ik beter een afweging kan maken om wel of niet mee te gaan.
• Een rode steen meenemen helpt, want die grondt. Kan ook met bijvoorbeeld rode sokken, een rode zakdoek, etc.
• Ik mag tijdens de escaperoom even pauze nemen en de strategie die nu voor mij werkt bepalen. Alles ging zo snel, dat de anderen dit wrs niet eens door hebben gehad.
• Ik mag loslaten in de natuur. In dit geval een stukje lopen aan strand, voor mij de plek om los te laten en op te laden.
• Ik mag loslaten samen met de natuur. In dit geval even een half uurtje op bed liggen met mijn dubbeleinder bergkristal.
• Voor een volgende keer kan ik bijvoorbeeld overwegen het eten te skippen. Of bewuster mijn plek in het restaurant te kiezen. Of misschien tussen de escaperoom en eten zelf even een stukje uit te waaien aan strand en iets later aanschuiven bij het eten.

Wat helpt jou?

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen met een escaperoom. Wat heeft jou geholpen? Of wat zijn je overwegingen om juist niet voor een escaperoom te kiezen. Want dat kan ook, hè. Deel gerust je reactie of tips onder deze blog.

En als je het lastig vindt om te voelen wat jouw hooggevoelige lijf nodig heeft. Of als je wil weten wat jou kan helpen in en met de natuur. Laten we dan even een half sparren. Stuur me gerust een berichtje of een mail, dan maken we een GRATIS afspraak.

Ik kijk heel graag met je mee, zodat jij weer de volgende stappen op jouw pad kunt zetten.