Het is weer tijd voor een update. Er kan zoveel voor beter zicht. Dat is echt ongelooflijk en er is nog zoveel wat ik niet weet. Gelukkig helpen ze me boven met ontdekken, datgene geven wat net nodig en helpend is voor mijn zien. Zie hier ook de vorige blog die ik erover schreef.
UPDATE APRIL: Mijlpaal
Ik heb zondag 4 uur en 15 minuten lang mijn bril afgezet! Wat eerst ook iets heel ingewikkeld leek, was ineens te doen. Ik zeg feest, gebak en taart.
Na mijn vorige bericht dacht ik, wat is er nu anders dan eerst. Zonder bril doe ik nog van alles ipv ontspannen. Dus zondag maar weer eens in de ontspan modus. Rustig opstaan, brunch buiten in de zon. Meditatie waar ik de zon en het licht door mijn hele lijf laat gaan. Tegen de boom in mijn tuin in de zon het nieuwe boek van Mieke Vulink lezen. Met 3D kijkend, zie ik het scherp. Dat zie ik ook als ik het boek gewoon voor me hou, maar 3D kijkend is nog meer ontspannen.
Om mij heen hoor ik een bij zoemen, links en rechts fluiten vogels. En ineens het geluid dat lijkt op een koolmees in het vogelhuisje? Zou er echt een vogel inzitten? Het hangt ongeveer 1,5 meter voor me en ik zit hier al even te lezen. Ik kijk op van mijn boek en zie zonder bril de mees. Althans de soort vogel zie ik niet precies, ik weet dat er altijd koolmezen in het vogelhuisje zitten, maar een pimpelmees kan het ook zijn. Een mus en winterkoninkje zijn kleiner, die zijn het niet. Eksters en duiven gaan in een nest van takken in de boom zitten en zijn vele malen groter. Ik determineer razend snel en zie/weet dat het een mees is.
Wauw
Ik heb 5 minuten met open mond zitten kijken. Ik zag de vogel op het huisje landen en weer weg vliegen. Ik zag de tweede vogel in de struik ernaast en naar de voorkant van het huisje vliegen, kijkend door het gaatje, met zijn staart lang naar beneden. Het viel me op hoeveel staart ik zag. Hoe lang die was, hoe uitgewaaierd, omdat het hout van het huisje het tegenhoudt om zijn staart gewoon/ kleiner te houden. Ik zag het allemaal. Ik zag de beide vogels. Ze zijn niet in het huis geweest, maar het was wel een grondige inspectie. Zo vlak voor mijn neus. Zonder bril. Wie weet komen er dit jaar weer kleintjes. Reminder: het huisje wel even katten veilig maken.
Erna nog wat kleine klusjes gedaan. Plankje opmeten om te vervangen (op ander moment met scherp zicht op maat te zagen). Stok bij een hoge smalle roos gezet, sanseveria verpot, had 2 stekjes. En trampoline springen buiten!
Trampoline springen helpt afvalstoffen afvoeren
Het blijkt dat je met trampoline springen je lymfeklieren enorm helpt om de afvalstoffen in je lijf en ook in je ogen af te voeren. Het is dus goed om beter te zien. Na wat gegoogle (Er zijn trampolines met stalen veren, die maken ook veel geluid en er zijn er met elastiek, die maken minder geluid, je lijf klapt niet hard terug, worden gebruikt in revalidatiecentra) en de trampoline-test bij mijn ouders, heb ik vorige week een mini-trampoline besteld. In eerste instantie voor binnen, maar kan dus ook buiten.
Er hoort een stang aan die je vast kunt houden om allerlei super trucs/enorme fitness-moves te doen. Die stang is zwaar en voor mijn geveer en gespeel niet nodig. Voordeel: hij is nu heel licht en makkelijk binnen neer te zetten of naar buiten te tillen en kan heel handig tegen de muur staan zonder om de stang heen te moeten laveren. Haha, als ik meer expert ga worden, kan ik hem altijd nog bevestigen.
Het is super fijn om buiten te veren, een beetje te springen, je lijf te laten volgen wat het wil. Zonder bril zit je meer in je lijf en is evenwicht ook makkelijker te houden. En hele prettig, ik hoor de bijen en vogels om me heen, er is van alles in de tuin te zien en ik voel de frisse lucht. Is helemaal niet vervelend om dat bv 10 minuutjes even te doen. Naast dat het ook een work-out (haha dat is het al snel voor mij) en goed voor je spieren. Win-Win-Win.
Ik was bijna aan de 3 uur, toen dacht ik, wat als ik nu de 4 uur probeer te halen. Wat kan ik nog meer doen? Kopje thee drinken, boterham eten. Oh, en ik kan ook nog even een rondje lopen door de buurt, plastic weg brengen. En hups zo, weer 40 minuten verder. En allemaal zonder bril. Wat kan er toch een hoop. Ik ben benieuwd naar de volgende 4 uur zonder bril.
UPDATE JUNI: Zien en oogvriendjes
Ik heb een tijd lang het gevoel gehad stil te staan met mijn ogen. Dat kwam omdat ik bijna geen oefeningen deed. Daar ben ik weer mee begonnen (met name het zwaaien werkt super) en langzaam zie ik een pietsie scherper. Het is millimeterwerk, maar hé, ik kom tenminste weer vooruit. En ik heb nieuwe oogvriendjes ontdekt. Althans ik had ze al jaren, maar noemde ze eerder geen vriendjes en nu wel.
– Ik heb een aantal oefenkaarten voor mijn ogen. Sommige zijn om heel relaxt 3D te kijken, anderen om de oogspieren te trainen en de laatste is om de letters te oefenen en ook vooruitgang te merken (elke regel heeft een nummer).
– En ik heb mijn ooglapje er weer bij gepakt. Nee, ik ben (nog) geen piraat. Maar hiermee kun je een van je ogen oefenen. Vaak is er een oog wat voor beide ogen werkt. Het andere oog mag ook weer aan de bak. Dan doe je bv 15 minuutjes je ding met een oog. Om erna oefeningen te doen waarin ze samenwerken.
– Gister zag ik een filmpje van Meir Schneider waarin hij oefeningen liet zien met een balletje: sluit je ene oog (lees doe het ooglapje voor), gooi een (bv tennis-)bal omhoog en vang op. Evt met nog een klap in je handen tussendoor. Dit mag ook rennend op de plaats of lopend. Stuiter het op de grond en vang op, stuiter het tegen de muur en vang op. Wissel van oog. Je ogen zien dan allerlei soorten bewegingen en daar houden ze van.
Oefening voor samenwerken. Plak een strookje papier in de lengte op je neus, zodat je in het midden van je zicht niks ziet. Gooi de bal van de ene hand naar de andere hand. Zo gezegd, zo gedaan.
Humor
Het is hilarisch. De oefeningen krijgen meteen wat humor en dat was wel nodig. Niet alleen mijn ogen hebben op allerlei manieren bewogen, maar het balletje en mijn lijf ook. Ik heb plekken in mijn kamer gezien om het balletje te vinden, waar ik lang niet geweest was. Wist je dat je een balletje ook tussen je armen (onder en bovenarm) kan vangen. Ik had overigens geen tennisbal in de buurt, maar wel een zachter balletje van Snoes. Nadeel, die stuiteren niet terug. Voordeel: ze zijn zacht als ze jou vinden.
En oh ja, een bal overgooien terwijl je in het midden niets ziet, is ook voor gevorderden. Denken dat je een bal grijpt terwijl je de lucht beet hebt en er naast grijpt, komt voor.
TIPS
- Neem een balletje met een kleur die je terug kunt vinden. Ik had grijs, dat is GEEN goede kleur. Zwart met witte stippen is al makkelijker om terug te vinden.
- Oefen in een ruimte waar zo min mogelijk spullen staan die kunnen omvallen of kapot kunnen gaan. Bij voorkeur ook zonder mensen en dieren.
- Oefen overdag als het licht is. Dat had Meir ook gezegd, maar het was al avond en ik wilde toch eea uitproberen. Dat is voor gevorderden.
Vanmorgen met daglicht, waren de oefeningen nog steeds leuk. Ik denk dat je met scherp zicht ook een hoop lol kunt hebben met deze oefeningen.
Tot slot ben ik online aan het kijken of ik een nieuwe bril kan bestellen met lagere sterktes. In een fysieke winkel verkopen ze alleen brillen op sterkte. Maar die heb ik al, dat gaat hem dus niet worden. Je kunt online een foto van jezelf maken en dan plakken ze de bril erop. Ook dat is soms hilarisch. Ik heb al een aantal modellen afgekeurd. En als je er een gevonden hebt, moet je ook nog opletten of het montuur de hogere sterktes aan kan. Sommigen starten met -8, de glazen worden anders wrs te zwaar. Tja -8 is nog een te grote sprong. We zoeken nog even verder. Ook dat is een soort speurtocht…
Ik hou je op de hoogte als ik iets gevonden heb.
UPDATE JULI: Goed nieuws en minder goed nieuws
Eerst het goede nieuws: yes, het artikel dat ik schreef voor het tijdschrift De Natuur Uw Arts is geplaatst in het juli/augustus nummer. Op de site van Stichting Natuurlijk Welzijn vind je de link naar het online artikel. Aangezien ze 4 maanden vooruit werken, heb ik het tweede artikel ook al geschreven en zelfs het derde deel is al af en gemaild
Hier en daar is de tekst iets veranderd, zodat het beter leesbaar is. Helaas zijn de details van jaartallen en sterktes van mijn bril er ook uit gehaald. Maar het is nog steeds goed te volgen. (Voor wie het leuk vindt als experiment, je kunt aan de energie en/of hoe woorden lopen, merken waar ze niet mijn woorden gebruiken. De eerste keer dacht ik, huh wat gebeurt er hier in de tekst?)
Er gaat iets niet goed in mijn zicht
Dan minder goed nieuws, sinds afgelopen donderdag zie ik een swiebertje in het zicht van mijn linkeroog. Dat soort swiebertjes zien, is op zich niet erg. Meestal komen ze en gaan ze ook weer. Maar dit slingertje was veel zichtbaarder en behoorlijk in het midden van mijn zicht. Het vliegt steeds mee van links naar rechts, van boven naar beneden. Ik beweeg mijn ogen en dus beweegt het mee. Continu en dat is intensief en vermoeiend. Het maakt dat mijn zicht links minder scherp is. Donderdag zag ik ook een aantal streepjes en puntjes. Met lichte paniek belde ik de huisarts (bleek op vakantie) en de waarnemend huisarts. Zij adviseerde me de oogpoli UMC te bellen, daar was ik al onder behandeling.
Daar stelde ze me een aantal vragen en stelde me gerust: het waren mouches in het glasvocht, ze zijn niet erg. Je kunt niks eraan doen, je hersenen gaan leren er langs te kijken, leer ermee om gaan. Je hoeft niet langs te komen. Pff, ik hoefde niet direct naar Utrecht. Als mijn oog rood werd, er ineens heel veel komen, ik lichtflitsen zie of een deel van mijn zicht verdwijnt, dan moet ik meteen komen. Okee, adem in, adem uit. Dit was het. Leren mee om te gaan. Ik ontdekte dat wanneer ik van licht naar donker ga, ik het meer zie en als ik beweeg (loop), beweegt het meer mee. Vermoeiender dus.
Dag 2 naar het werk: in tranen uitgelegd wat er aan de hand is, dat ik niet weet tot hoelang ik achter de pc kan werken, dat ik er langs moet leren kijken (je hersenen creëren het beeld) en dat mijn angst is dat mijn zicht heel slecht gaat worden. Ik ga met regelmaat pauze houden en palmeer. De dag ging goed. Af en toe waren ze zichtbaarder, beweeglijker en nam ik wat meer rust. Verder ging ik als een slak, maar het ging. Ik probeer mezelf over te geven aan wat er nu is en afwachten wat er nog komt. Niet meteen het ergste bedenken.
Alternatief kan er toch (weer) meer
Dag 3: op internet zoeken naar wat het is en wat er kan. Regulier zeggen ze, er kan niets, leer ermee leven, als te erg, kan laseren of een operatie. Toen op zoek naar wat de Batesmethode zegt en gelukkig kan daar veel. Wat ben ik blij dat ik die methode ken.
Het zijn dode cellen die niet goed worden afgevoerd. Nodig zijn zuurstof en beweging om af te voeren. En mega belangrijk is ontspannen en nog eens ontspannen! En ja, een van de oorzaken is hoge bijziendheid. Daar gaan we weer. Hoeveel van die apen zitten er nog in mijn mouw? Ik zou ze graag nu allemaal weten. (Wrs doelde de oogspecialist eerder dit jaar hierop toen ze zei dat er meer gedoe kan komen rond het 50e. In het kort: Het glasvocht kan door de mouches (komen met ouder worden) loslaten, dit kan een scheurtje in het netvlies geven en dan kan het netvlies loslaten. Dat moet zeker voorkomen worden.)
Open ik vervolgens een mail over natuurlijk zien methode met een Q&A en de eerste vraag gaat over wat te doen met floaters (engelse term). Bingo, meteen een concrete oefening en ook ga palmeren, minstens een half uur per dag. Heb dat geduld, die tijd voor je ogen. Dank je universum en dank je dat ik al bekend ben met de methode. Pff, adem in, adem uit. Bepaalde voeding (einde chips en bewerkt voedsel), kruiden (thee van pepermunt en smeerwortel, staat gewoon in mijn tuin!), vitamine (C en D) en supplementen kunnen ondersteunen. Vervolgens merk ik dat ik boos en verdrietig wordt, waarom *** zeggen ze dit regulier niet.
Ik merk dat ik mezelf afleid ik minder last heb. Ik schrap de helft van wat ik vandaag wilde doen, veel teveel. En besluit om te zorgen dat er meer zuurstof in mijn lijf komt en dus meer naar buiten, lopen, de natuur in. Bloemen zien langs de kade is erg prettig. Langs het strand lopen is erg prettig. Halverwege de dag ga ik even op bed liggen, om mijn ogen rust te geven. Bovendien heb ik onlangs een bril met blauw ‘glas’ gekocht waarbij de kleur helpt om meer zuurstof in je lijf te krijgen (daarover een andere keer meer).
Wake-up call
Dag 4: Het voelt als een wake-up call. Heftig, maar goed. Weer terug naar de basis: ga ontspannen, ga palmeren. Minder oogspierversterkende oefeningen, minder doen met wat allemaal zonder bril kan. En juist meer oefeningen die ontspannen. Eerst rust in de tent. Ik besluit om elke ochtend en avond een halfuur te gaan palmeren op mijn stoel. Een half uur in het donker zitten is veel en armen en handen (zelfs ondersteund) worden moe. Ik zie er tegenop, maar met muziek aan is het te doen. Wrs kan ik die tijd op den duur ook iets langer maken.
Het voelt als opnieuw een evenwicht in zien vinden. Althans ik zie genoeg. Ik weet inmiddels dat ik niet scherp hoef te zien, om te kunnen zien. Maar het vraagt wat meer energie, wat meer rusten en dus keuzes maken. En gek genoeg, als het swiebertje soms even in rust is, zie ik toch ook weer scherp in de verte. He, dat proces gaat blijkbaar ook door. Ik besef dat ik er zoveel processen tegelijkertijd in het lijf afspelen en ook in het oog. En dat ik daar een stukje in kan helpen, kan doen of (be)rusten.
PS. Inmiddels is het swiebertje al minder dominant, ik wen er langzaam aan. Helaas merk ik nu wel dat in mijn rechteroog ook een swiebertje zat. Dat wist ik al, ik keek daar al langs. Alleen vliegt er soms eentje van links en eentje van rechts door mijn beeld. Dat is nog wel even wennen. En ook dat gaat me lukken! Ik ga weer scherper zien.
Wil je jouw ervaringen delen? Dat vind ik heel leuk, stuur me gerust een mail.